Auke Hendrikus Damhof werd geboren 22-01-1891 te Landsberg a.d.
Warthe (tegenwoordig Gorzów Wielkopolski Polen, destijds
Duitsland) uit Nederlandse ouders. Toen hij zes jaar oud was kwamen
zijn ouders vanuit Duitsland naar Nederland en hebben zij gewoond te
Foxhol bij Hoogezand en naderhand in Groningen.
In 1911 werd hij korporaal in het Nederlandse leger bij het 1e
Regiment Infanterie, 2e bataljon 2e compagnie, later diende hij
bij het 12e RI. In 1918 meldde hij zich bij de vrijwillige Landstorm.
In november 1918 werden dienstplichtige militairen zonder
mobilisatiebestemming in de gelegenheid gesteld om bij de dreiging
van het uitbreken van een revolutie oid. bij de Vrijwillige Landstorm
als bijzondere vrijwilliger onder de wapenen te komen om de overheid
te hulp te komen bij het handhaven van de binnenlandse orde en rust.
Zij ontvingen wapens en militaire uitrusting en trainden in hun
vrije tijd. Op 17-08-1922 ging hij een vrijwillige verbintenis aan
bij het Vrijwillige Landstorm Korps Motordienst, een subafdeling.
Op 30-11-1923 trouwde hij Irmgard Laura Maria Martha Hoffmann te
Essen (Duitsland), een dochter van een rijke bankier. Hij nam in die
tijd de stoomvermicelli - en maccaronifabriek De Adelaar aan de
Willemskade in Hoogeveen die zijn vader in 1904 had gekocht, over. De
fabriek brandde in januari 1928 geheel af. De schade was enorm maar
het pand was verzekerd. Tot herbouw is het nooit gekomen.
In september 1928 verhuisden het gezin naar Nijmegen en in 1933
vertrok het gezin naar Kleef. Naar verluid leefde Damhof op grote
voet. Hij stond bekend als een gezellig kletsmajoor, een goed jager
en goed paardrijder.
In Duitsland werd hij lid van de
Nationaal-Socialistische Bond van Nederlanders in Duitsland (NSBND)
waar hij in Kleef eerst
groepsleider en later kringleider werd van Kring 8 Kleef (Prins
Maurits). Hij werd tevens lid van de Duitse Nationaal Socialistische
Arbeiders Partij NSDAP (lidnr. 28340). Damhof heeft naoorlogs
verklaard dat hij na de capitulatie na mei 1940 meerdere malen
bij Mussert was geweest. Mussert verklaarde naar zijn zeggen
van plan te zijn deze jongens die betrokken waren bij de inval
in Nederland te rehabiliteren.
Nadat
Hubert Köhler
zijn aanstelling als leider van de WA van de
NSBND verloor, volgde Damhof hem op. In de nadagen van de oorlog had
hij ook nog een rol als NSB contactpersoon in Lüneburg bij de
Volkswohlfahrt waar duizenden Nederlandse collaborateurs heen
vluchtten na september 1944.
In 1949 werd 8 jaar cel tegen hem geëist en volgde eind
december 1949 een veroordeling door Het Bijzonder Gerechtshof te
Utrecht conform eis met ontzetting uit alle rechten. Damhof overleed
in Kleef in 1972.
(Deze pagina is nog in bewerking. Derhalve zullen, voor zover noodzakelijk, nog aanvullingen en/of correcties volgen.)
|